Czas robi swoje. A ty, człowieku?

fot. Tomek Borowski

Wyprawa do wielkiego miasta na czas nieokreślony, miała być niezapomnianą przygodą i ogromnym krokiem ku dorosłości.

 Bagaż ulotnych wspomnień, uzbrojony w kilogramy ciuchów, ksiąg nie przeczytanych i zapasów żywności . Komitet pożegnalny, czerwony dywan... i nowy świat z mnóstwem alternatyw, który co dzień odkrywa przed nami losowe niespodzianki.

Podróże tramwajami, a w nich nieznane twarze stały się wstępem do zaczarowanej rzeczywistości. Nauka zakrapiana alkoholem, szaleństwa młodości objawiające się w przydrożnych barach, występy młodocianych „szarpidrutów „– to tylko niektóre elementy składające się na wyjątkowość tego miejsca.

WROCŁAW i wczorajszy koncert na długo pozostanie w pamięci wszystkich tych, zlanych potem i zdzierających gardło w pewien czwartkowy wieczór. Spora dawka energii uzupełnia jej braki w listopadowe dni jesieni, gdzie przecież melancholia wdziera się bez zapowiedzi. Czy to nie jest piękne? Wystarczy kilka złotych w kieszeni, żeby móc bawić się i bawić do upadłego, a być może kiedyś opowiadać potomnym o zamierzchłych czasach „studiowania”.

    Później spacer Uniwersytecką, Rynek, Ostrów, aż chce się krzyczeć z radości! Spadające gwiazdy, a wśród nich ta, która spełnia marzenia, pozwala wierzyć, że dorastanie nie wiąże się tylko z opłatami za prąd i gaz, kupowaniem mebli i resztą przyziemnych spraw, które niejednym zaprzątają głowę. Remanent w głowie, co ważne-co mniej, jak, po co i kiedy... Jedno jest pewne:, że za dwadzieścia lat będę mogła spojrzeć sobie twarz i powiedzieć „Przynajmniej się nie nudziłam”. Choć z drugiej strony może pojawić się inne pytanie ”Coś Ty takiego kobito zrobiła?”

    Filozofii wiele, każda ze szczyptą ironii, dystansu, bo jak tu się z pietyzmem odnosić do papierowego teatru masowego społeczeństwa. Generacja zmechanizowana, bez krzty prawdziwości, taka gdzie podstawowe wartości są niezwykle cenioną rzadkością. A ci faceci na traktorach? Nie myślę tu bynajmniej o gospodarce feudalnej, ale o prawdziwych mężczyznach, którzy może za pomocą feministek ostatnio trochę zniewieściali. A może to kobiety oczekują widoku śródziemnomorskiej cery uzyskanej za pomocą wizyt w solarium?
Nie wiem i ciężko się doszukiwać sensu dla kogoś, kto ceni naturalność. Ale jak chcą się upodabniać do mieszkańców Afryki niech się upodabniają, może współczesne panie chcą zapachu zagranicy, a że w polskiej wersji…no cóż, przecież nie można mieć wszystkiego.
    Nie wiem, jak rozumieć ogromne zmiany, które zaszły w ludziach na przestrzeni kilkunastu lat. Jeszcze całkiem niedawno nasi przodkowie wytyczali inne cele i pragnienia, do których wbrew cenzurze usilnie dążyli. Nie twierdzę, że świetlane czasy PRL-u powinny trwać wiecznie, ale my młodzi nie patrzymy już na świat przez kalejdoskop z dziecięcych marzeń...
Wierzymy, że wszystko można kupić, zdobyć łatwiej. Zamknięci w skorupie nie potrafimy się otwierać i czerpać z innych tego, co najlepsze. Autorytety i ideały odeszły do lamusa, każdy osobno i dla siebie.

No właśnie „Czas robi swoje. A ty człowieku?”

Justyna Orlik

(justyna.orlik@dlastudenta.pl)