Reportaż - Naszym zdaniem

Gdy lekko przestraszona wyjmowałam paszport, on z bezbłędnym angielskim i miłym uśmiechem zapytał, jak się mam? Właśnie przekroczyłam granicę, która nie wiadomo, czy istnieje. Całkiem oszalałam.

Godzina siedemnasta. Ponowny trzask drzwi. Wrzask. „Tobie się w głowie poje****! Jak mianownik może być mniejszy od licznika!"

Gdy uwaga świata koncentruje się na wojnie, którą rząd Meksyku wytoczył narkotykowym baronom, rola Afryki w międzynarodowym obrocie „białą śmiercią" pozostaje prawie niewidoczna. Pozostawiony sam sobie kontynent rychło odczuje tego skutki - a my zapewne wraz z nim...

Uczymy się przez całe życie. Prawda stara jak świat, ale dziś obecna w innym wydaniu. Mickiewicz, Słowacki i inni wielcy tego świata jeździli po Europie w poszukiwaniu zdobycia wykształcenia na innych uczelniach, poznania kultur i nowych osobowości. Dawne dzieje? Nie! Dziś robimy to samo, osiedlamy się i stajemy kimś więcej niż turystą. Dla mnie takim doświadczeniem było stypendium Erasmus - Nauka Przez Całe Życie.

Oddalona zaledwie 80 kilometrów od wschodniej granicy Polski milionowa ukraińska metropolia to miasto, w którym 30-centymetrowe dziury są chlebem powszednim, alkohol można pić pod miejskim ratuszem, a do każdej zakupionej butelki wódki ekspedientki dodają plastikowe kubki gratis.

- Jedna z najważniejszych kwestii na Wyspach Owczych dotyczy właśnie niepodległości względem Danii. Mój pogląd jest taki, że powinniśmy się stać całkowicie niepodległym krajem i móc dołączyć do globalnej konkurencji jako wolne państwo - mówi Bjørt Samuelsen, Minister Handlu i Przemysłu Wysp Owczych.

Sezon urlopowy w pełni. Może w wymarzoną podróż zamiast do ciepłych krajów, wybrać się na Wyspy Owcze? Niech nazwa Was nie zmyli - są tu nie tylko owce...

Wychylam się lekko z siodła, klepię wierzchowca po szyi. Czuję na sobie orzeźwiający powiew wiatru. Wciągam powietrze całymi płucami i w głębi duszy uśmiecham się do siebie. Cóż za piękny kraj. Walia...

Natalia ma 16 lat. Ciemne włosy do ramion i niebieskie oczy, w których raz po raz pojawia się przykuwający uwagę błysk. Nie za wysoka, szczupła. W drobnym ciele - mnóstwo energii. Ręce stale gestykulują, usta się nie zamykają, głowa kipi od pomysłów. Mama Natalii śmieje się, że córka jest nadpobudliwa, bo nie umie usiedzieć na miejscu. Codziennie w biegu, codziennie gdzieś się spieszy.

Stary, poniemiecki budynek szpitala wygląda jak zamek. Można by się nawet pokusić o stwierdzenie, że jak zamek z bajki, bowiem stoi na dość sporym wzniesieniu, w samym środku miejscowego lasu.