Polacy oddali hołd poległym

Dzisiaj pożegnaliśmy ofiary katastrofy prezydenckiego samolotu w Smoleńsku. W uroczystościach żałobnych na pl. Piłsudskiego w Warszawie udział wzięło tysiące Polaków.

Ceremonie żałobne miały charakter oficjalnej uroczystości państwowej. Przygotowania do niej trwały już od wczoraj, a najważniejszym punktem konstrukcji był ołtarz żałobny, na którym widniały czarno-białe fotografie 96 osób, które zginęły w Smoleńsku oraz podium z centralnie umiejscowionym białym krzyżem. Zdjęcia pary prezydenckiej zostały otoczone biało-czerwoną obwódką. Tuż przed ołtarzem, w pierwszym rzędzie  siedzieli krewni poległych. Rodzinę Lecha i Marii Kaczyńskich - Martę oraz Jarosława przywitano oklaskami. Na uroczystościach obecni byli przedstawiciele najwyższych władz w państwie, Episkopatu oraz dowództwa sił zbrojnych.

O g.12 w sercu stolicy zabiły wszystkie dzwony i zawyły syreny. Wszyscy zgromadzeni na miejscu uroczystości przez dwie minuty w ciszy oddawali hołd ofiarom tragedii. Odczytane zostały fragmenty Apokalipsy św. Jana oraz wymieniono nazwiska i biogramy poległych w katastrofie. Zagrano także hymn narodowy i pieśni religijne. 

Wówczas głos zabrali Marszałek Sejmu i urzędująca głowa państwa Bronisław Komorowski, premier Donald Tusk oraz minister w Kancelarii Prezydenta Maciej Łopiński i Izabela Sariusz-Skąpska, córka zmarłego w katastrofie prezesa Federacji Rodzin Katyńskich. Oto fragmenty ich wystąpień:

Bronisław Komorowski: Z drżeniem serca odczytujemy każde z 96 imion i nazwisk. Z drżeniem serca wpatrujemy się we wszystkie 96 fotografii upamiętniających ofiary. Ci, którzy oddali swoje życie, też mieli różne poglądy polityczne, odmienne polityczne rodowody. Śmierć ich połączyła. Oddamy im prawdziwy hołd, jeżeli nasze spory będą sporami o Polskę, o jej kształt, o jej przyszłość. Każdy z tych, którzy zginęli miał też swoje marzenie o Polsce. Żegnamy ich zobowiązani wobec ich życia, ich pracy i ich marzeń, zobowiązani razem wobec Polski.

Maciej Łopiński: 10 kwietnia był pan, tak jak każdego innego dnia na służbie, na służbie Rzeczpospolitej. Zmierzał pan do Katynia, aby oddać hołd ofiarom ludobójczego mordu sprzed 70 lat. Na tej drodze dosięgnęła pana tragiczna śmierć. Leszku! Mówiłeś, że prawda o Katyniu jest fundamentem wolnej Rzeczpospolitej, tak jak katyńskie kłamstwo było fundamentem PRL-u. Powiedziałeś, że racje nie są rozłożone równo między narodami, że rację mają ci, którzy walczą o wolność. Byłeś dobrym, mądrym, otwartym i ciepłym człowiekiem. Marylko znaliśmy się tyle lat, zawsze podziwiałem Twoją mądrość, Twój takt, ale także niezależność poglądów. Promieniowałaś ciepłem nie tylko na swoją rodzinę, ale także na nas wszystkich. Rzeczpospolita delegowała do Katynia swoich najlepszych przedstawicieli, zginęliście na posterunku.

Izabela Sariusz-Skąpska: W kwietniu Katyński Las budzi się do wiosennego życia. Wśród sosen, które widziały mord sprzed 70 lat odzywają się ptaki. Gdy przybywają tam pielgrzymi, poruszają zawieszony w podziemnej niszy dzwon. Dźwiękom podziemnego dzwonu z Polskiego Cmentarza Wojennego wtóruje teraz cisza, która po tragedii 10 kwietnia zapadła nad innym lasem, po drugiej stronie Smoleńska. Jeśli zapomnę o nich, Ty Boże na niebie, zapomnij o mnie.

Donald Tusk: Wiadomość, która nie dotarła do naszych umysłów i serc chyba jeszcze do dziś, bo rozmiary tej tragedii, największej w dziejach powojennej Polski, przekraczają nasze możliwości rozumienia tego, co się stało. Nikt z nas nie pamięta, aby kiedykolwiek tak wielu, tak wybitnych zginęło w jednej, okrutnej chwili. Takie rzeczy się nie zdarzają. Takie rzeczy są niemożliwe, tak jak niemożliwe było zrozumienie kolejnych nazwisk i kolejnych nazwisk. I słyszeliśmy tylko swój i innych szloch przy każdym z tych nazwisk. Ta lista to jak cała Polska i jak cała nasza historia. Oni wszyscy, począwszy od Pana prezydenta i jego małżonki, oni wszyscy mieli ciągle jakieś nadzieje i marzenia dotyczące ich życia i dotyczące ojczyzny. tak jak dziś składamy hołd wszystkim zmarłym w tej tragicznej katastrofie, tak pamiętać musimy o ich najbliższych - o dzieciach, rodzicach, rodzeństwie. Jesteśmy tu po to i po to jest także państwo polskie, aby o nich zawsze pamiętać. To największa rzecz jaką możemy im dzisiaj dać. I pamiętać. Będziemy pamiętać.

Na pl. Piłsudskiego poległych żegnało ponad 100 tys. Polaków. Wszędzie powiewały przepasane kirem narodowe flagi, portrety zmarłych oraz transparenty żegnające parę prezydencką i pozostałe ofiary smoleńskiej katastrofy. Zgromadzeni w Warszawie Polacy razem opłakiwali swoją tragedię, trzymając się za ręce w geście zjednoczenia. Po ceremonii o g.13 została odprawiona msza św. w intencji zmarłych sprawowana przez przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski abpa Józefa Michalika. Homilię napisaną przez legata papieskiego kardynała Angelo Sodano wygłosił nuncjusz apostolski w Polsce abp Józef Kowalczyk.

JUR